انواع روش های انتقال ارز دیجیتال
انواع روش های انتقال ارز دیجیتال : انتقال ارز دیجیتال، فرایندی است که از طریق آن افراد می‌توانند دارایی های دیجیتال خود را از یک کیف پول به کیف پول دیگر منتقل کنند. این انتقالات بر پایه فناوری بلاک چین انجام می شوند که امنیت و شفافیت بالایی را تضمین می‌کند.
با وجود مزایای فراوان ارزهای دیجیتال، انتخاب روش های انتقال ارز دیجیتال اهمیت ویژه‌ای دارد؛ چرا که هر روش دارای ویژگی‌ها، مزایا و معایب خاص خود است.
در این مقاله، به بررسی انواع روش های انتقال ارز دیجیتال می پردازیم و نقاط قوت و ضعف هر کدام را مورد ارزیابی قرار می‌دهیم. هدف اصلی این مقاله ارائه یک دیدگاه جامع و کاربردی برای افرادی است که قصد دارند با انتقال ارزهای دیجیتال آشنا شوند و بهترین روش های انتقال ارز دیجیتال موجود را برای نیازهای خود انتخاب کنند با ایرانکس همراه باشید.
آشنایی کلی با انواع بلاک چین‌ها
برای درک بهتر شبکه‌های انتقال ارز دیجیتال، در ابتدا مهم است فناوری بلاک چین و انواع آن را بدانیم. به صورت خلاصه، بلاک چین یک سیستم ثبت اطلاعات و گزارش توزیع شده است که به صورت غیرمتمرکز فعالیت می‌کند.
پس از ظهور بیت کوین به عنوان نسل اول فناوری بلاک چین، به مرور زمان توجه‌ها به این تکنولوژی جدید جلب شد و هم اکنون توسعه‌دهندگان در سراسر جهان، هزاران ارز دیجیتال و پروژه بلاک چینی متنوع را عرضه کرده‌اند.
در حالی که این پروژه‌ها از فناوری بلاک چین استفاده می‌کنند، اما نحوه فعالیت، اهداف و کاربران آنها با یکدیگر متفاوت است. بنابراین شاهد ایجاد شبکه‌های مختلفی هستیم که هرکدام در راستای نیازهای کاربران و جامعه هدف خود فعالیت دارند.
به طور کلی این شبکه‌های بلاک چینی به ۴ دسته تقسیم می‌شوند: عمومی (Public)، خصوصی (Private)، کنسرسیوم (Consortium) و هیبریدی (Hybrid).
هرکدام از این دسته‌ها کاربرد‌ها، مزایا و معایب خود را دارند؛ ویژگی‌هایی که در ادامه آنها را بررسی می‌کنیم.
بلاک چین‌های عمومی
اولین نوع بلاک چین‌ها هستند که بسیاری از ارزهای دیجیتال بازار مانند بیت کوین از آن استفاده می‌کنند.
بلاک چین عمومی بدون نیاز به مجوز است، به این معنی که تمام افراد می‌توانند در شبکه مشارکت داشته باشند و داده‌ها را مشاهده کنند. پروژه‌هایی که از بلاک چین عمومی استفاده می‌کنند معمولاً منبع باز هستند و هرکسی می‌تواند در تأیید تراکنش‌ها مشارکت داشته باشد، باگ و مشکلات را پیدا کند و یا تغییراتی را در شبکه پیشنهاد کند.
این بلاک چین‌ها شبکه‌هایی غیرمتمرکز، ایمن و با شفافیتی بالا ارائه می‌کنند که کاربرد‌های مختلفی پیدا کرده اند.
بلاک چین‌های خصوصی
دومین دسته، بلاک چین‌های خصوصی است که در مقیاس کوچکتری مانند یک شرکت یا سازمان مورد استفاده قرار می‌گیرند. به همین دلیل به آنها بلاک چین‌های سازمانی نیز گفته می‌شود.
مشارکت در بلاک چین خصوصی نیازمند مجوز است و شرکت و سازمان‌ها با استفاده از این نوع بلاک چین می‌توانند دسترسی‌های شبکه را کنترل کنند. در بلاک چین خصوصی، سازمان تعیین می‌کند که چه کسی می‌تواند داده‌ها را مشاهده کند و یا در تأیید و پردازش تراکنش‌ها مشارکت داشته باشد.
با توجه به اینکه این نوع بلاک چین‌ها در محیط محدودی فعالیت دارند، نسبت به بلاک چین‌های عمومی سریعتر هستند و پردازش داده و تراکنش‌ها با سرعت بیشتری انجام می‌شود. با این حال، بلاک چین‌های خصوصی متمرکز‌تر هستند.
بلاک چین‌های هیبریدی
برخی سازمان و شرکت‌ها نیاز دارند تا از برخی ویژگی‌های بلاک چین عمومی و خصوصی به صورت همزمان استفاده کنند. بلاک چین‌های هیبریدی یا ترکیبی پاسخی به این نیاز هستند و به سازمان‌ها این امکان را می‌دهند تا یک سیستم خصوصی و مبتنی بر مجوز را در کنار یک سیستم بدون مجوز عمومی راه‌اندازی کنند.
شرکت و سازمان‌ها با بلاک چین هیبریدی می‌توانند تعیین کنند که چه اطلاعاتی به صورت خصوصی یا عمومی در دسترس قرار گیرد. بلاک چین هیبریدی شفافیت بیشتری نسبت به بلاک چین خصوصی دارد، اما برخلاف بلاک چین عمومی هرکسی نمی‌تواند در این شبکه مشارکت داشته باشد.
بلاک چین‌های کنسرسیوم
نوع چهارم بلاک چین کنسرسیوم نام دارد که مشابه بلاک چین هیبریدی فعالیت می‌کند، با این تفاوت که به جای یک سازمان، چندین سازمان از آن استفاده می‌کنند. در لغت، کنسرسیوم به معنای اتحادیه چند شرکت و سازمان است که به خوبی هدف این بلاک چین را توضیح می‌دهد.
کنسرسیوم که ترکیبی از بلاک چین عمومی و خصوصی است، به شرکت و سازمان‌ها این امکان را می‌دهد تا با یکدیگر همکاری و به داده‌ها دسترسی داشته باشند. این نوع بلاک چین نسبت به بلاک چین عمومی شفافیت کمتری دارد، اما از امنیت و مقیاس‌پذیری بیشتری بهره می‌برد.
انواع روش های انتقال ارز دیجیتال
روش های انتقال ارز دیجیتال متنوعی وجود دارند. در زیر، به برخی از اصلی ترین روش های انتقال ارز دیجیتال اشاره می کینم:
-
تراکنش نقدی (Cash Transactions):
این روش شامل انتقال فیزیکی ارز دیجیتال بین دو فرد می‌شود. در این حالت، یک فرد می تواند ارز دیجیتال را به صورت فیزیکی به فرد دیگر تحویل دهد. به عنوان مثال، می توانید ارزهای دیجیتال را بر روی یک درایو USB یا یک وسیله ذخیره سازی دیگر مانند هارد ذخیره کنید و به فرد مقصد تحویل دهید.
می توانید برای دستگاه ذخیره ساز خود رمزگذاری را انجام دهید تا امنیت انتقال را بیشتر کنید.
-
تراکنش با استفاده از کارت های پرداخت (Payment Cards):
کارت های پرداخت مانند کارتهای اعتباری و کارتهای بانکی می‌توانند برای انتقال ارز دیجیتال استفاده شوند. در این حالت، یک فرد می‌تواند ارز دیجیتال را با استفاده از کارت پرداخت خود از یک حساب به حساب دیگری منتقل کند که متاسفانه در ایران هنوز این امکان وجود ندارد.
-
انتقال ارز دیجیتال با کیف های دیجیتال (Digital Wallets):
کیف های دیجیتال (مثل کیف های بیتکوین و تون کیپر و …) نرم افزار هایی هستند که به کاربران امکان می دهند ارزهای دیجیتال را ذخیره و انتقال دهند. این کیف ها معمولاً بر روی تلفن همراه یا دستگاه های الکترونیکی دیگر نصب می‌شوند و ارزها را در آنها ذخیره می‌کنند.
با استفاده از کیف دیجیتال، کاربران می‌توانند ارز دیجیتال را به سایر کیف های دیجیتال ارسال کنند.
انواع کیف پول های دیجیتال را می توان به دسته های زیر تقسیم بندی می کنیم:
کیف پول های گرم (Hot Wallets)
کیف پول‌های گرم به کیف پول هایی گفته می‌شود که به اینترنت متصل هستند و اغلب برای تراکنش‌های روزانه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این کیف پول‌ها شامل اپلیکیشن های موبایل، وب سایت ها و نرم‌افزارهای دسکتاپ می‌باشند که همگی دارای آدرس مشخصی هستند که شما با استفاده از ان آدرس می توانید ارز خود را دریافت یا انتقال دهید که هم از سایر کیف پول های دیجیتال این امر میسر است و هم از صرافی ها امکان این تراکنش ها وجود دارد.
مزایا:
- دسترسی سریع و آسان
- مناسب برای تراکنش‌های کوچک و روزانه
معایب:
- امنیت کمتر به دلیل اتصال به اینترنت
- بیشتر در معرض حملات هکری
کیف پول های سرد (Cold Wallets)
کیف پول های سرد به کیف پول‌هایی گفته می‌شود که به اینترنت متصل نیستند و برای ذخیره‌سازی بلند مدت و امن ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. این کیف پول‌ها شامل دستگاه‌های سخت‌افزاری (مانند Ledger و Trezor) و کیف پول های کاغذی می باشند.
مزایا:
- امنیت بالاتر به دلیل عدم اتصال به اینترنت
- مناسب برای ذخیره‌سازی بلند مدت
معایب:
- دسترسی کمتر و نیاز به مراحل بیشتر برای انجام تراکنش ها
- هزینه بالاتر برای خرید کیف پول‌های سخت‌افزاری
-
تبادل بین صرافی ها (Exchanges):
صرافی‌ها (یا بورس های رمزنگاری) مکانی هستند که کاربران می توانند ارزهای دیجیتال خود را خرید و فروش کنند. کاربران می توانند ارز دیجیتال خود را بر روی صرافی قرار داده و با دیگر کاربران تعامل داشته باشند. این روش انتقال ارز دیجیتال راحتی بیشتری را برای تبادل و خرید و فروش ارزها فراهم می‌کند.
مزایا:
- آسانی استفاده و رابط کاربری مناسب
- حجم بالای معاملات و نقدینگی زیاد
معایب:
- ریسک بالا به دلیل نگهداری دارایی‌ها توسط صرافی
- نیاز به احراز هویت و رعایت قوانین KYC
-
انتقال ارز دیجیتال با NFC (Near Field Communication):
این روش بر پایه فناوری ارتباط نزدیک میدان یا NFC است. کاربران می توانند از تکنولوژی NFC برای انتقال ارز دیجیتال استفاده کنند. با استفاده از تکنولوژی NFC، دو دستگاه مجهز به NFC می توانند اطلاعات ارز دیجیتال را از طریق فرستادن سیگنال های بی سیم به یکدیگر انتقال دهند.
-
انتقال ارز دیجیتال با تراکنش های بلاکچین (Blockchain Transactions):
بلاک چین به عنوان یک زیرساخت فناوری اساسی برای انتقال ارز دیجیتال استفاده می‌شود. در بلاک چین، تراکنش‌ها در بلوک هایی گروه‌بندی می‌شوند و به صورت پیوسته در زنجیره‌ای از بلوک‌ها ذخیره می‌شوند. این روش انتقال ارز دیجیتال را امن و شفاف می‌کند و به عنوان مثال، بیتکوین از بلاک چین برای انتقال ارز استفاده می‌کند.
-
تراکنش های آفلاین (Offline Transactions):
در برخی مواقع، ارزهای دیجیتال می توانند به صورت آفلاین منتقل شوند. این روش به منظور انتقال ارز بین دو دستگاه بدون نیاز به اتصال اینترنت استفاده می‌شود. این روش معمولاً با استفاده از کدهای QR و تولید کلیدهای خصوصی و عمومی برای تأیید و امضای تراکنش ها انجام می‌شود.
این تنها چند نمونه از روش های انتقال ارز دیجیتال هستند و با توجه به پیشرفت فناوری و توسعه بیشتر در این حوزه، روش های جدید تری نیز ممکن است ظهور کنند بدین ترتیب محبوبیت و کارایی هر کدام از روش های انتقال ارز دیجیتال در زمان های مختلف متفاوت است.
برخی اوقات هم ممکن است شما مجبور به انتخاب یکی از روش های انتقال ارز دیجیتال باشید؛ به عنوان مثال بازی های تلگرامی موجود حال حاضر مانند همستر کامبت، تپ سوآپ نات کوین و … که با روش tap to earn استخراج می شوند نیاز هست تا حتما به کیف پول های دیجیتال که روی گوشی نصب می شوند یا به اصطلاح کیف پول گرم نامیده می شوند.
کارمزد شبکه های انتقال ارز دیجیتال
همانطور که در قسمت قبل توضیح داده شد، برای انتقال انواع دارایی رمزارزی بر بستر بلاکچین شما می‌توانید از شبکه های انتقال ارز دیجیتال استفاده کنید و در ازای پرداخت کارمزد مشخصی، دارایی مورد نظر خود را انتقال دهید.
همانطور که تغییر شرایط ارسال کالا توسط اداره پست می‌تواند منجر به تغییر هزینه ارسال محموله پستی شود، تغییر شرایط در انتقال دارایی‌های رمزارزی نیز می‌تواند دارای مقادیر کارمزد متفاوتی باشد. این مقادیر کارمزد با تغییر رمزارز و تغییر شبکه انتقال تغییر می‌کند. برای مثال کارمزد انتقال تتر بر بستر اتریوم با کارمزد انتقال تتر بر بستر ترون کاملا متفاوت است.
هر چقدر این کارمزد دارای مقادیر پایین‌تری باشد، شبکه بلاک‌چینی مربوطه نیز در میان کاربران بازار رمزارزها بیشتر مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در ادامه انواع شبکه های انتقال ارز دیجیتال و مقادیر کارمزد هر یک را بررسی خواهیم کرد.
دو نکته مهم
- اگر قصد دارید ابتدا در یک صرافی ارز دیجیتال ثبت نام کرده و پس از خرید یک دارایی رمزارزی آن را به کیف پول شخصی خود انتقال دهید، علاوه بر کارمزد انتقال ارز دیجیتال می‌بایست به مقادیر کارمزد معامله در آن صرافی نیز توجه داشته باشید.
- دقت کنید کارمزد انتقال ارزهای دیجیتال مربوط به شبکه بلاکچین بوده و ارتباطی به صرافی‌های ارز دیجیتال ندارد. تنها کارمزدی که در صرافی‌های ارز دیجیتال از کاربران اخذ می‌شود، کارمزد معامله است.
